บทที่ 165

มุมของหน้าจอปรากฏเพียงเงาเลือนรางของผู้หญิงคนหนึ่ง ประมาณไม่กี่วินาที ร่างอันบอบบางของผู้หญิงคนนั้นก็หายไป

ในขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของเด็กน้อยน่ารักสองคนที่วิ่งเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น

“มามี้”

“มามี้กลับมาแล้วเหรอคะ วันนี้เหนื่อยหน่อยนะคะมามี้”

เด็กน้อยทั้งสองช่างเอาใจใส่ ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ